Back to school…

Je kent iets. Je weet elk regeltje, elke uitzondering. Je past het al jaren toe in de praktijk. En opeens ben je alles kwijt.

Aanhalingstekens. Ik dacht dat ik wist waar ik ze moest zetten. Nederlands was één van mijn favoriete vakken op school, ik heb vier jaar journalistiek gestudeerd, ik lees boeken, ik schrijf verhalen. En opeens weet ik niet meer waar ik ze moet zetten! Afstudeer black-out!!! :S

A) ‘Ik weet het echt niet meer’, zei Jenny.
B) ‘Ik weet het echt niet meer,’ zei Jenny.
C) ‘Ik’, zei Jenny, ‘weet het echt niet meer.’
D) ‘Ik,’ zei Jenny, ‘weet het echt niet meer.’
E) ‘Wat moet ik nou doen?’ vraagt Jenny.
F) ‘Wat moet ik nou doen?’, vraagt Jenny.

Ik deed het altijd op manier op manier A en C. Maar op stage moest het opeens op manier B. In de krant staat het op manier A. In boeken op manier B. Volgens de schrijfwijzer is het manier F. Maar deed ik het niet altijd op manier E?

O_o

Dus: fuck it. Dan bepaal ik het zelf wel. A is journalistiek, B literair. E is fout. F is goed. C is juist, D sowieso niet. Tenzij je het citaat onderbreekt na een komma in de zin.

‘Ik weet het niet meer,’ zei Jenny, ‘dus dan bepaal ik het toch lekker zelf?!’

;)